Мая мова

 

                                                                                                        Аляксей Якімовіч

Не падай

 

                                                        Мова мая родная

                                                        Узнялася да нябёсаў.

                                                        Не падай, непадкупная:

                                                        Загіне шмат дзівосаў.

 

                                                         Не будзе твайго голасу.

                                                         Таксама анямею.

                                                         Зярнятка урадлівае

                                                         З унукам не пасею.

 

                                                         На полі беларускім

                                                         Расцеш ты збажыною.

                                                         Словы каласістыя

                                                         Чаруюць нас красою.

 

                                                         На гэтым полі даўнім

                                                         Каменьчыкі збіраю.

                                                         Ад лета і да лета,

                                                         Як сын, табе спрыяю.

 

                                                         Ты маці мая, мова.

                                                         З’яднаўся я з табою.

                                                         Мяне ты затуляеш

                                                         Ад ворагаў сцяною.

 

                                                         Хочуць яны ўджаліць –

                                                         Сцяна ім не дае.

                                                         Хоць тут мы падрасталі,

                                                         Чужыя, не свае.

 

                                                         Збіраю я каменні,

                                                         Нясу перад сабой.

                                                         Ад лета і да лета

                                                         Растуць яны гарой.

 

                                                         Калі іх кіну ў мора,

                                                         То выйдзе з берагоў.

                                                         -- Трымайся, мова-маці, --

                                                         Прашу цябе я зноў.

 

                                                         Калышуцца каменні,

                                                         Як кроплі на галлі.

                                                         Калі іх кіну ў мора,

                                                         Затопіць паўзямлі.

                                                                              2025 год

 

                                                                                              Аляксей Якімовіч

Дзяўчына з касою

 

                                              Я мову ўяўляю

                                              Дзяўчынаю з касою.

                                              З дзяцінства называю

                                              Яе маёй, сваёю.

 

                                              Дзяўчыначку з касою

                                              Нам трэба падтрымаць.

                                              У прыцемку ступаючы,

                                              Шлях цяжка выбіраць.

 

                                              Вачыма васільковымі

                                              На гэты свет глядзіць.

                                              Святло, як ад багіні,

                                              Каб нас сагрэць, ляціць.

 

                                              Дзяўчына-беларусачка,

                                              На скрыпачцы зайграй,

                                              Пачуцці свае боскія

                                              Тутэйшым перадай.

 

                                              Будзь нашаю сяброўкай

                                              І ў горы, і ў бядзе.

                                              Такой прыгожай, мілай

                                              Не ўбачу я нідзе.

 

                                              Дзяўчыначку з касою

                                              У грудзі не штурхайце.

                                              Убачыўшы, здалёку

                                              У хату запрашайце.

 

                                              Хай песню праспявае,

                                              Хай казачку раскажа,

                                              Хай даўнюю батлейку

                                              Для ўсёй сям’і пакажа.

 

                                              Жывіце ў шчасці, людзі,

                                              Душу узбагачайце,

                                              На мове беларускай

                                              Пішыце і чытайце.

                                                                2025  год