Вершы з гумарком

 

                                                                Вершы з гумарком                        

 

                                                                                              Аляксей Якімовіч

Вясёлы верш

 

                                                          Жартам сказанае слова

                                                          Цешыць, забаўляе

                                                          І ў нялёгкую хвіліну

                                                          Настрой паднімае.

 

                                                         Зараз гэта мы праверым,

                                                         Пажартуем з вамі.

                                                         А каб стала весялей,

                                                         Патупаем нагамі.

 

   -- Сядзіць мілы на канапе.

                                                         Мілага ўквяліла:

                                                         Папрасіўся пагуляць,

                                                         А я не пусціла.

 

                                                         -- Мая мілая сядзіць,

                                                         Цешыцца на сонцы.

                                                         Павучкі не дрэмлюць,

                                                         У хаце ткуць красёнцы.

 

                                                         Цэлы тыдзень працавалі.

                                                         Дык паскачам трошкі.

                                                         Патанцуйце, чаравічкі,

                                                         Патанцуйце ножкі.

 

                                                         -- Калі вечарам прыходжу,

                                                         Я ледзьве жывая,

                                                         Мілы з крыкам сустракае,

                                                         Рожкі настаўляе.

 

                                                         -- Я да міленькай іду

                                                         Ватнымі нагамі.

                                                         Да яе не падступіцца,

                                                         Бо яна з рагамі.

 

                                                         Цэлы тыдзень працавалі,

                                                         Але не стаміліся.

                                                         Калі музыку пачулі,

                                                         Танцаваць пусціліся.

 

                                                        -- Хаджу ў секцыю штодзень,

                                                        Боксам там займаюся.

                                                        Калі мілы падап’е,

                                                        Жорстка разбіраюся.

 

                                                        -- Ішла мілая па кладцы,

                                                        Упала, паслізнулася.

                                                        Як мачалка, мокрая

                                                        Да мяне вярнулася.

 

                                                        Самалётам мы ляцелі,

                                                        Але не стаміліся.

                                                        У госці нас паклікалі.

                                                        Там і прызямліліся.

 

                                                        -- Белай ручкай я махнула:

                                                        Адганяла муху.

                                                        Побач мілы мой стаяў –

                                                        Стукнула па вуху.

 

                                                        -- Сядзіць мілая на крэсле.

                                                        Вочкі шэрыя ў слязах:

                                                        Брудны посуд на стале

                                                        Вырастае, нібы гмах.

                                                      

                                                        -- Мілы мой пайшоў у лес.

                                                        Там прысеў на мяккі мох.

                                                        Дзве гадзіны паднімалі

                                                        Майго мілага утрох.

 

                                                        -- Пайшла мілая ў лясок –

                                                        Моцна праслязілася:

                                                        Напалохаў яе заяц.

                                                        Дык з дарогі збілася.

 

                                                        Завітаўшы ў госці,

                                                        Паспявалі трошкі.

                                                        Патанцуйце, чаравічкі,

                                                        Патанцуйце, ножкі.

                                                                                  2022 год

 

                                                                                      Аляксей Якімовіч

Запрасіў

 

Бусел сена накасіў

                                                         І гняздо сабе зрабіў.

                                                         А як сонейка зайшло,

                                                         Жабу ў госці запрасіў.

 

                                                         Жаба цешыцца, увіхаецца,

                                                         Да бусла збіраецца.

                                                         Бант з куфэрачка дастала

                                                         І на шыю навязала.

 

                                                         Камары павыляталі,

                                                         На ўвесь голас закрычалі:

                                                         -- Туды ў госці не ідзі,

                                                         Лепей дома пасядзі!

 

                                                         Бусел дзюбай моцна б’ецца,

                                                         Пазбыткуе, пасмяецца.

                                                         Ён прымусіць клякатаць,

                                                         Па-буслінаму спяваць.

 

                                                         -- Хачу быць сама сабою, --

                                                         Пакруціўшы галавою,

                                                         Камарам жаба сказала.

                                                         Бант у куфэрачак схавала.

                                                                                   2022 год

 

                                                                                           Аляксей Якімовіч

Госці

 

Завіталі да мяне

                                                            Вяльможныя госці:

                                                            Захацелася падняць

                                                            Градус весялосці.

 

                                                            Сядзяць мае госці

                                                            За сталом багатым.

                                                            А я адчуваю

                                                            Сябе вінаватым.

 

                                                            Мне здаецца, на стале

                                                            Не хапае сала

                                                            І каўбаскі з кумпячком

                                                            Бракуе, замала.

 

                                                            Гудзіць і трасецца

                                                            Драўляная хатка.

                                                            А ў куточку плача

                                                            Малое дзіцятка.

 

                                                            Галодныя куры

                                                            Пеўня абступілі.

                                                            Паляцеў ён да суседа,

                                                            Каб не пакацілі.

 

                                                            Свінні ашалелі:

                                                            Вішчаць і грызуцца.

                                                            Калі вылезуць з хлява,

                                                            У лясок панясуцца.

 

                                                            Расселіся госці,

                                                            Віно ў чаркі льецца.

                                                            Вясёлая песня

                                                            Рэхам аддаецца.

 

                                                            Завіталі да мяне

                                                            Вяльможныя госці.

                                                            Вёдрамі выношу

                                                            Я сабакам косці.

                                                                                2022 год

 

                                                                                        Аляксей Якімовіч

У агародзе агуркі…

 

                                                      У агародзе агуркі,

                                                      А на полі грэчка.

                                                      На вуліцы людзі,

                                                      На лузе авечка.

                                                      Плыве ў небе хмарка,

                                                      Зараз дождж пальецца.

                                                      Над яблыняй вецер

                                                      Хутка пранясецца.

                                                      Зелянее траўка,

                                                      Лашчыць наша вока.

                                                      Над хатаю буслік

                                                      Узняўся высока.

                                                      Вару я варэнне,

                                                      Хлеб купляю ў краме.

                                                      Я дапамагаю

                                                      Бабулі і маме.

                                                      Добрая адзнака

                                                      Радасць прыбаўляе.

                                                      Душу цеплынёю

                                                      Яна напаўняе.

                                                                    2022 год

 

 

                                                                                                    Аляксей Якімовіч

Абагнаў

 

                                               Прыехаў я на дачу,

                                               Там папрацаваў.

                                               Увечары здалося:

                                               Старасць абагнаў.

 

                                               Я не памыліўся.

                                               Старасць ззаду засталася.

                                               Ды не хоча адпускаць:

                                               Даганяе, не здалася.

 

                                               Усё бяжыць яна за мною,

                                               Зусім не адстае

                                               І галёкае што сілы:

                                               “Мы даўно свае.

 

                                               Парадніліся з табою,

                                               Сто балячак маем.

                                               Не каханне, не спатканне –

                                               Пенсію чакаем.

 

                                               Не бяжы, прысядзь на лаўку,

                                               Адпачні ў цяньку.

                                               Бачу: моцна забалела

                                               Табе у баку”.

 

                                               Я бягу, бягу, бягу,

                                               Шырока ступаю.

                                               Ад назойлівай бабулі

                                               Як мага ўцякаю.

 

                                               Людзі дзівяцца, глядзяць,

                                               Не ведаюць, што сталася.

                                               Летнім вечарам на вуліцы

                                               Нямала іх сабралася.

 

                                               Не дагнала мяне старасць.

                                               Войкнула і стала.

                                               Музыкай ў вушах гучыць:

                                               “Стамілася, адстала”.

                                                                            2025 год