Прыпеўкі з народнымі параўнаннямі

 

Прыпеўкі з народнымі параўнаннямі

 

          

                                                                                     Аляксей Якімовіч

Я адна цяпер у хаце.                          

                                                        Год не бачыла дачку.

                                                        Вельмі весела жывецца:

                                                        Нібы рыбцы на кручку.

 

                                                        Каля хаты лесніковай

                                                        Збан гліняны на кале.

                                                        Не дае разводу жонка.

                                                        Я як муха на смале.

 

                                                        Сядзіць мілы, уздыхае,

                                                        Ногі звесіў з ложка.

                                                        Цэлы дзень яго кармлю,

                                                        А ён худы, як дошка.

 

                                                       Брат нядаўна гасцяваў,

                                                       Мне сказаў, што ў Фёклы.

                                                       Нешта здарылася там:

                                                       Ходзіць, як абмоклы.

 

                                                       Мілага чакаю

                                                       Днямі і начамі.

                                                       Не спяшаецца мой мілы,

                                                       Едзе, як з гаршкамі.

 

                                                       Станцаваў мой мілы

                                                       Танец “Казачок”.

                                                       Цяпер не нагнецца,

                                                       Ходзіць, як цвічок.

 

                                                       Да мяне жаніх прыехаў,

                                                       У банцы прывёз рыбку.

                                                       Яго часта ўспамінаю:

                                                       Абабраў, як ліпку.

 

                                                       Кавалера я займела.

                                                       Мне сказаў, што халасцяк.

                                                       Пад дажджом з ім пастаяла.

                                                       Увесь абмок ён, як масляк.

 

                                                        Я да мілай на спатканне

                                                        Іду ўзброены, з вядром:

                                                        Абыходзіцца з ёй трэба

                                                        Асцярожна, як з агнём.

 

                                                        На градзе расце капуста,

                                                        Ля капусты расце мак.

                                                        Цуглі міламу купіла:

                                                        Борзды мілы, як рысак.

 

                                                        Жартам мілага штурхнула

                                                        Я ля магазіна.

                                                        Не ўтрымаўся мілы мой,

                                                        Зваліўся, як націна.

 

                                                        З сумкамі вялікімі

                                                        Я цягнуся ў магазін.

                                                        Адкарміла мілага:

                                                        Гладзенькі, як лін.

 

                                                        На кусціку ягадаў

                                                        Засталася жменька.

                                                        З дзедам, мабыць, развядуся:

                                                        Глухі, як апенька.

 

                                                        Глядзіць цешча на нявестку

                                                        І ўсё болей хмурыцца:

                                                        Маладзіца на градзе

                                                        Грабецца, нібы курыца.

 

                                                        На пагорачку сасна,

                                                        У сасны іголкі.

                                                        У нашай хаце дзеці

                                                        Гудуць, нібы пчолкі.

 

                                                        Свайму міламу сказала:

                                                        -- Хачу жыць, як у казцы.

                                                        Напалохала яго:

                                                        Дрыжыць, нібы ў трасцы.

 

                                                        Узлавалася: стаю

                                                        І вачамі бліскаю.

                                                        Замуж мілы не бярэ,

                                                        Гуляе, нібы з мышкаю.

 

                                                        Ёсць у кожнага свой лёс,

                                                        Па-іншаму, доля.

                                                        Пра мяне ўсе людзі кажуць:

                                                        --Дзеўка, як таполя.

 

                                                        Доўга Яначка хваліўся,

                                                        Ля суседкі сеўшы.

                                                        Калі ж цешча падышла,

                                                        Змоўк, як мыла з’еўшы.

 

                                                        Каля хаты расце ружа,

                                                        За хатай – маліннік.

                                                        У маёй сям’і жыццё

                                                        Ідзе, нібы гадзіннік.

 

                                                        Не кахаю свайго мужа:

                                                        Ён вельмі паганы.

                                                        Калі з хлопцам пастаю,

                                                        Крычыць, як апантаны.

 

                                                        Укусіў мяне камарык,

                                                        Забалела спінка.

                                                        Да мяне бяжыць мой мілы

                                                        Лёгкі, як пярынка.

 

                                                        Напякла б мужу бліноў –

                                                        Забалела галава.

                                                        Ён ляжыць, не падыходзіць,

                                                        Пазірае, як сава.

 

                                                        На стале блішчыць агонь:

                                                        Дагарае свечка.

                                                        Свайго мілага цаню:

                                                        Пакорны, як авечка.