Вершы пра каханне. У ляску.

 

Вершы пра каханне. У ляску.

 

                                                                                       Аляксей Якімовіч

У ляску

 

Шчодра свеціць сонейка,

                                                  Па ляску гуляе.

                                                  Ірачка, Ірынка

                                                  Ягадкі збірае.

 

                                                  Гараць на палянцы

                                                  Чырвоныя сунічкі.

                                                  Шмат іх летам нарасло

                                                  Ля жвавае крынічкі.

 

                                                  Булькоча крынічка,

                                                  Песеньку спявае,

                                                  Ірачцы, Ірынцы

                                                  Так дапамагае.

 

                                                  Смачнаю вадою

                                                  Іру пачастуе,

                                                  Сілу і здароўе

                                                  Мілай падаруе.

 

                                                  Выбегла бярозка,

                                                  Галінкамі махае,

                                                  Для маёй каханай

                                                  Цянёчак стварае.

 

                                                  За кустом зялёным

                                                  Зайка прытаіўся.

                                                  Убачыўшы Ірынку,

                                                  Ён вельмі здзівіўся.

 

                                                  Асляпіла прыгажосцю

                                                  Зграбная дзяўчына.

                                                  Зайчыку здалося:

                                                  Расцвіла рабіна.

 

                                                  Сыплюцца ў збаночак

                                                  Ягадкі духмяныя.

                                                  Хмаркі з неба пазіраюць,

                                                  Як зачараваныя.

 

                                                  Хутка ходзяць пальчыкі

                                                  У маёй Ірынкі.

                                                  Як імгненне, пралятаюць

                                                  У ляску хвілінкі.

                                                                             2024 год

 

 

                                                                                Аляксей Якімовіч

Гарачы

 

Сонца шчодра свеціць,

                                                    Дзень стаіць гарачы.

                                                    Закахаўся хлопец

                                                    У суседачку па дачы.

 

                                                    Хутка ходзяць пальчыкі,

                                                    Калі градкі поле.

                                                    Не чужое для яе

                                                    Вясковае поле.

 

                                                    Спраўная суседачка

                                                    Лекарам працуе,

                                                    На ніве медыцынскай

                                                    Дзень і ноч шчыруе.

 

                                                    Любяць яе людзі,

                                                    Цэняць, паважаюць.

                                                    Праменьчыкі нябесныя

                                                    Дарожку рассцілаюць.

 

                                                    Дача – адпачынак,

                                                    Сялянская дарога.

                                                    Дбайным беларусам

                                                    Дадзена ад Бога.

 

                                                    Сонца шчодра свеціць,

                                                    Зямля кліча на дачы.

                                                    Хлопец зухаваты,

                                                   Не будзь такі гарачы.

                                                                           2024 год

 

                                                                                      Аляксей Якімовіч

Чараўніца

 

Пра цябе, як пра багіню,

                                                   Кнігу можна напісаць.

                                                   У вачах тваіх чытаю:

                                                   Маеш сілу чараваць.

 

                                                   Зачаруеш мілай ласкай,

                                                   Зачаруеш хараством.

                                                   І прыйдзе тады жаданне

                                                   Запрасіць цябе ў свой дом.

 

                                                   Як званочак, звонкі голас

                                                   У вашым доме прагучыць,

                                                   Вашу душу развярэдзіць

                                                   І да сэрца даляціць.

 

                                                   Ваша сэрца вам падкажа:

                                                   Трэба крочыць толькі з ёю.

                                                   Іра, чуеш? Вусны шэпчуць:

                                                   “Калі ласка, будзь маёю”.

 

                                                   Будзь жаданай, непаўторнай,

                                                   Будзь часцінкаю жыцця.

                                                   Разгараецца каханне,

                                                   Узнялося з небыцця.

 

                                                   Закружыліся імгненні,

                                                   Як святочны карагод.

                                                   Я не ведаў, што бывае

                                                   Такі казачны палёт.

 

                                                   Зачаруй мяне, Ірына,

                                                   Чысцінёй заваражы,

                                                   Прытуліўшыся шчакою,

                                                   Казку мамы раскажы.

 

                                                   Пра цябе, як пра багіню,

                                                   Кнігу можна напісаць.

                                                   Я ўзіраюся на неба:

                                                   Зорку для цябе хачу дастаць.

                                                                                   2024 год

 

Чакае

 

Вясновая птушачка

                                                       З раніцы спявае.

                                                       Дзяўчына-беларусачка

                                                       Мілага чакае.

 

                                                       У горад як паехаў,

                                                       У вёсцы не з’явіўся.

                                                       Пра яе, напэўна,

                                                       Там зусім забыўся.

 

                                                       У лугах зялёных

                                                       Сцежачкі тапталі,

                                                       Ласкавае сонейка

                                                       Разам сустракалі.

 

                                                       Тут ён нарадзіўся,

                                                       З братам гадаваўся,

                                                       Каля лесу, каля рэчкі

                                                       Сілы набіраўся.

 

                                                       Бацькоўская хата

                                                       Дзверы адчыняла,

                                                       З покуця багіня

                                                       Строга пазірала.

 

                                                       Хацела, каб вырас

                                                       Добрым і адданым,

                                                       Каб заўсёды быў

                                                       Сынам паслухмяным.

 

                                                       Зараз, як зязюлька,

                                                       Яна закукуе.

                                                       Можа, ён пачуе.

                                                       Можа, зачаруе.

 

                                                       Вясновая птушачка

                                                       З раніцы спявае.

                                                       Дзяўчына-беларусачка

                                                       Пра сямейку дбае.

                                                                            2024 год.

 

                                                                                           Аляксей Якімовіч

Беражы

 

Галаву пасерабрыла,

                                                      Маладых дзён не вярнуць.

                                                      Зноў хмурынкі, як маршчынкі,

                                                      Па тваіх шчаках бягуць.

 

                                                      Ты прынцэса маладая.

                                                      Мне даўно не дваццаць пяць.

                                                      Ды ўсё роўна падмывае

                                                      Белы танец станцаваць.

 

                                                      Аб’явілі белы танец.

                                                      Ужо музыка гучыць.

                                                      Я гадаю: а ці зможаш

                                                      Мяне зараз запрасіць?

 

                                                      Ведай, строгая прынцэса:

                                                      Абніму і дагаджу.

                                                      Я губамі прытулюся

                                                      І твае пасаладжу.

 

                                                      Пакладу на плечы рукі,

                                                      Каб цяпло адчула ты.

                                                      Няхай нас яно пагрэе,

                                                      Як праменьчык залаты.

 

                                                      Расцвіцеш, папрыгажэеш,

                                                      Нібы вішанька вясною.

                                                      За руку цябе вазьму

                                                      І пайду побач з табою.

 

                                                      Пранясу над акіянам,

                                                      Утрымаю, не пушчу,

                                                      Як са скарбам найдарожшым,

                                                      Дужай птушкай пралячу.

 

                                                      Устаўшы раненька, да сонца,

                                                      Пазбіраю ўсю расу

                                                      І табе, маё спатканне,

                                                      У вядзёрку прынясу.

 

                                                      Разгарэўся наш агеньчык,

                                                      Як вясёлка, зіхаціць.

                                                      Мы нікому не дазволім

                                                      Яго ўзяць і патушыць.

 

                                                     Расцвітай, душа-дзяўчына,

                                                     Хай спрыяе табе лёс.

                                                     Беражы тое каханне,

                                                     Што на сподачку прынёс.

 

                                                     Мы з табою не чужыя.

                                                     Умеем думкамі дзяліцца.

                                                     Калі хтосьці скоса гляне,

                                                     То гатовы заступіцца.

 

                                                     Наша шчыльнае знаёмства

                                                     Не забава, не гульня.

                                                     Мы з табою селі разам

                                                     На імклівага каня.

 

                                                     Ад таго, што набалела,

                                                     Конь ратуе, аддаляе.

                                                     Ужо бачым той куточак,

                                                     Які ў марах вырастае.

 

                                                     Развязалі тыя путы,

                                                     Што заціснулі вузламі.

                                                     Не спыняйся, конь імклівы.

                                                     Новы шлях выбралі самі.

 

                                                     Падманула нас юнацтва,

                                                     Не па тым тады прайшліся.

                                                     Прыпякае на душы,

                                                     Калі мары не збыліся.

 

                                                     Абхапіўшы, віхор кружыць.

                                                     Затупіся, востры меч.

                                                     Невыносна жыць на свеце

                                                     Без кахання, без сустрэч.

 

                                                     Белы танец аб’явілі.

                                                     Цішыню скрыпка прарвала.

                                                     Вельмі хочацца пачуць:

                                                     “Я прыйшла. Я вас шукала”.

 

                                                     Калі горкасць наплыве,

                                                     Безнадзейнасць запалоніць,

                                                     Галаву не апускай:

                                                     Белы танец абароніць.

                                                                                    2024 год